Bugün bir kere daha yolcu ettim Burak'ı. Bu defa Kıbrıs'a. Herkes ağız birliği yapmışcasına aynı şeyi söylüyor teselli etmek için "Sayılı gün çabuk geçer." Bir ben farkına varamıyorum herhalde şu sayılı gün mevzunu. Bunu diyenler hiç kendilerine soruyorlar mı acaba "Ben beklerken bana zor gelmemiş miydi? Zaman hemen geçmiş miydi?" Çevremde askere gidenlerin günü bana hızlı geliyor. Bir bakıyorsun gitmiş bir bakıyorsun gelmiş. Ama ya bunu çeken. O günleri sayan, sabreden için günler nasıl geçti acaba? Zor. Gerçekten zor. Burdur'da 17 gün kaldı Burak ama bana o kadar uzun, o kadar bitmez bir zaman gibi geldi ki... Hele artık son saatlerde. İstanbul-Antalya uçakla 1 saat sürüyor. Bu yolculuk benim için bitmedi sanki. Neyse kışlaya gittik. Yemin töreni oldu, askerle üstlerini değişip dağılacaklar. Burak'ı o kalabalıkta bulamayacağım ya da herkes gelecek ama o gelmeyecek diye öyle korktum ki. Onu karşımda görene kadar geçmek bilmedi dakikalar. Bugün yolcu ederken ise hemencik uçağın kalkış saati geldi. Burak gitti.
Döndüğü zaman her şeyi unutacağıma, hiç olmamış gibi hayatıma devam edeceğime eminim. Ama o zamana kadar da bu duygu asansörü içimde inip çıkmaya devam edecek biliyorum. Ve zaman istediği zaman çabuk istediği zaman ise yavaş geçecek. Allah tüm asker yolu bekleyenlere, ailelerinden ayrılıp uzaklara gidenlere sabır versin, dayanma gücü versin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder