Öğretmen Olmak

Öğretmen olalı çok olmasa da bazı şeyler öğrendim mesleğimden. Öğretmenlik özveri istiyor, sabır, anlayış, bilgi, açık fikirlilik, saygı, empati, hayal gücü, yaratıcılık, farklılık, sağlıklı iletişim, duygu ve daha çoğu... 
Öğretmenlik; daha önce hiç yapmadığın, kimsenin kahrını çekmediğin, laf yersen susmadığın halde öğrencilerle ilgili işini halletmek için sustuğun, yuttuğun zamandır. Öğrencilerin sevincini gördüğünde dünyayı kurtarmış gibi sevinmendir. Senden yeni bir şey öğrendiklerinde, bunu kullandıklarını gördüğünde omuzlarının kalkmasıdır. Seni gördüğünde gülüyorsa öğrencilerin, selam veriyorsa sokakta sana, yılda bir kere gününü kutluyorsa en büyük hediyeden evladır öğretmene. Sen ders anlattıkça sana yeni şeyler öğretiyorsa öğrencilerin, gözlerinin içine "anlat öğretmenim" der gibi bakıyorlarsa, seninle birlikte gülüyorlarsa ve istiyorlarsa senden, o öğrenciler vazgeçilmezdir bir öğretmen için. Öğretmen olmak demek; o gün yüzü gülmediğinde öğrencinin fark etmek, neler yapabileceğini merak etmektir. Annesinin hasta olduğunu öğrendiğinde onunla birlikte üzülmektir. Staj yerinden bir şikayet duyduğunda kendin hata yapmış gibi üzülmek, övgü duyduğunda ise onun için sevinmektir. 
Öğretmenlik, fedakarlık demektir. Hasta olup rapor aldığında dersler boş geçerse nasıl geri kalacaklarını düşünmek, onlar için bir hemen iyileşmek istemektir. Yaz tatilinde öğrencilerini rüyanda görmek, onları özlemek, neler yaptıklarını düşünmektir. Okumadıkları kitapları duyunca üzülmek, okuduklarını paylaşmak istemektir. Sınavda başarısız olduklarında kendinde hata aramaktır. Üniversiteyi kazandıklarında onlarla birlikte çığlık atmaktır. Hele bir de öğretmen olduklarını gördüğünde... 
Öğrencilerin gözünde öğretmen nasıldır? Bir velinin gözünde öğretmen kimdir? Öğretmen sadece öğreten midir? Öğretmen sadece dersini anlatıp sınıftan çıkıp giden midir? Değilse kimdir, nedir?