4 Ağustos 2017 Cuma

2 Çocuk Ardından

Upuzuuuunnnnnn bir aradan sonra merhabaaaaa. Kim derdi ki bulamadığın boş zamanı mumla arayacaksın diye! İki çocuk çok çocukmuş, tek çocuk yok çocukmuş meğer diyecek oluyorum ama dilim varmıyor. Bazen evde ikisini de bırakıp gitmek istesem de acaba Burak eve en hızlı nasıl gelir, çok ağlarlar mı o gelene kadar diye düşünüyorum arkasından. Sıkıysa düşünme. Anayım ben ana. Hem de iki kez ana! Yok öyle pes edip meydanı bırakmak.
İki çocuklu olmak zor ama daha tatlı gerçekten. Hep düşünürdüm nasıl olur da bir evladın sevgisi azalmadan diğerini de aynı şekilde seversin diye. Öyle bir büyü ki; Rabbimiz öyle güzel yaratmış ki kendiniz bile inanamıyorsunuz. Sanki kalbim daha da büyüdü ve Ali için de bir pencere açıldı (Evet küçük kardeşimizin adı Ali). Ömer'in sevgisinde zerre azalma, kalbimdeki yerinde milim oynama olmadı. Ve nasılsa Ali'yi de Ömer kadar seviyorum. Sadece Ömer ile olan yaşanmışlıklarım daha fazla dolayısıyla gözümdeki hali daha başka. Onun için belki de "ilk göz ağrım" dediklerimiz var. İlk arkadaşlıklar, ilk kavgalar, ilk aşklar, ilk torunlar, ilk çocuklar, benim için bir de ilk öğrenciler :)
İlkokul öğretmenlerinin üzerine onlarca öğretmen görürüz ama ilk öğretmenimizi hiç unutmayız. Neden? O çok iyiydi de diğerleri çok mu kötüydü? Hayır. İlk tecrübemizdi. Ömer de benim ilk tecrübem. Ama Ali büyüdükçe bu değişecek. Çünkü her insan birbirinden farklı fıtrat üzerine doğar. Ali de benim için başka bir ilk tecrübe olacak :)
Bunu yazarken düşünmek bile heyecan verici. Fiziksel olarak birbirine benzeyen iki kardeş olsalar da şimdiden farklıkları başladı. Ömer daha hastanede emziği almış ve çok sevmişti, Ali emzik ağzına değince iğrenir gibi yapıp ağzına dahi almıyor. Ömer çok güleçti, Ali ciddi vs. Ama bendeki muhteşem şans ikisinin de uykusu tam bir "KUŞ UYKUSU". Ufacık bir sesten öyle güzel etkilenmeyi nasıl başarıyorlar vallahi bravo!
Bu arada şaşkınım sadece 8 kez başından kalkarak bu yazıyı bitirdim. Allahım sana şükürler olsun :))
Esen kalın, sabırla kalın ;)